Fred Verhaegen is een songwriter met een zoekende ziel in een wereld die al lang gevonden is.  Uit zijn teksten klinkt een rust als een thuisgevoel van iemand die altijd onderweg is. Want, waar staat een man als hij reeds op het kruispunt heeft gestaan, en hij zijn pact met de duivel heeft overleefd om erover te kunnen vertellen?   Zo’n man kent de toekomst zonder ze als een slang te bezweren.  Met de songs die Kaai Man brengt, schenkt hij ons een ongewisse weg die het verleden verbindt met wat nog moet komen. Het is geen uitweg, geen afrit of pitstop, gewoon de weg verder.  

    

Fred Verhaegen is met KAAI MAN de kwellende loutering voorbij en kiest resoluut voor een ‘nieuwe’ taal, zijn moedertaal, het Nederlands aan de Wase oever van de Antwerpse haven. De helderheid waarmee hij zingt, uit zich in een articulatie van hoe hij de wereld observeert. Blues, gospel en kleinkunst weet hij op authentieke wijze te verenigen. Hij arrangeert zijn nummers volgens oude recepten maar mengt even goed met gif van hier en nu. Zijn swamp gitaarstijl kraakt als een gammele stoel in een houten kippenhok, waar ooit John Lee Hooker wat nog restte van zijn ziel heeft uitgebraakt. De mondharmonica waait doorheen zijn repertoire. Nu eens als een zachte zuiderwind, dan weer snijdend als een gure noorderwind doorheen de nacht van het blauwe uur.


KAAI MAN geeft ons het gevoel dat woeste zeeën ook al eens gaan vervelen. Zijn muziek verbeeldt wat er omgaat in een man die slentert langs de kaaien van ons simpele, eeuwenoude bestaan. Nu eens flanerend, dan weer aangemonsterd op een boot die door de binnenvaart meandert, voortgetrokken door het zoeken naar de kaai in de man.